Χριστόδουλος Τοψίδης
Περιφερειάρχης ΑΜΘ
Κάθε εποχή φέρνει τη δική της ευκαιρία για αλλαγή. Για εμάς, αυτή η ευκαιρία λέγεται Νέος Κώδικας Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Στη Γενική Συνέλευση της ΕΝΠΕ στην Αθήνα, μιλήσαμε για κάτι πολύ περισσότερο από διοικητικές αλλαγές.
Μιλήσαμε για μια νέα φιλοσοφία διακυβέρνησης, όπου η Περιφέρεια ηγείται. Όπου οι αποφάσεις παίρνονται πιο κοντά στον πολίτη. Όπου η ανάπτυξη δεν έρχεται «απ’ έξω», αλλά γεννιέται εκεί που ζούμε, εργαζόμαστε και δημιουργούμε.
Στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, ξέρουμε καλά τι σημαίνει ευθύνη και προοπτική. Ζούμε στα σύνορα, αλλά σκεφτόμαστε στο κέντρο των εξελίξεων.
Από την ενέργεια και τις υποδομές, μέχρι την κοινωνική συνοχή και τη βιώσιμη ανάπτυξη, αποδεικνύουμε ότι η Αυτοδιοίκηση μπορεί να αλλάξει ρυθμό και κατεύθυνση για ολόκληρη τη χώρα.
Η επανεκκίνηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δεν είναι μια τυπική μεταρρύθμιση. Είναι μια νέα αρχή με αυτοπεποίθηση, συνεργασία και πίστη στις δυνάμεις μας.
Γιατί η Ελλάδα που θέλουμε, χτίζεται κάθε μέρα, στις Περιφέρειες που πιστεύουν στις δυνατότητές τους και στους ανθρώπους τους.
Χαράλαμπος Ευστρατίου
Πρόεδρος ΑΔΕΔΥ Ξάνθης
Ένα ζήτημα που, αν δεν το ανέδειξαν επίμονα τα Νομαρχιακά Τμήματα της ΑΔΕΔΥ Έβρου και Ξάνθης, θα είχε περάσει «στα ψιλά», μακριά από το βλέμμα της κοινής γνώμης.
Εγνατία Οδός… Παραδίδεται στην ΤΕΡΝΑ για 35 χρόνια.
Η παραχώρηση της Εγνατίας Οδού στην ΤΕΡΝΑ για τις επόμενες τρεις δεκαετίες και πλέον σηματοδοτεί όχι απλώς αλλαγή διαχειριστή, αλλά την οριστική αποχώρηση του Δημοσίου από έναν από τους σημαντικότερους οδικούς άξονες της χώρας. Ο ιδιώτης αναλαμβάνει πλήρως λειτουργία, συντήρηση και εκμετάλλευση, ενώ το κράτος περιορίζεται σε ρόλο θεατή με εποπτικές αρμοδιότητες που μένει να φανεί πόσο ουσιαστικές θα είναι.
Παρότι η σύμβαση υπόσχεται αναβαθμίσεις, αφήνει ανοιχτό το παράθυρο για αυξήσεις στα διόδια, ένα σενάριο που μοιάζει περισσότερο με βεβαιότητα παρά με πιθανότητα. Στο τραπέζι βρίσκεται και η Κατάργηση των δωρεάν διελεύσεων για τους κατοίκους Αλεξανδρούπολης, Ροδόπης και Ξάνθης, ένα μέτρο που θα πλήξει άμεσα τοπικές κοινωνίες που ήδη επιβαρύνονται οικονομικά.
Οι διαβεβαιώσεις περί καλύτερης συντήρησης και αυξημένης ασφάλειας έρχονται να καλύψουν κενά που, κατά γενική ομολογία, υπήρχαν στη δημόσια διαχείριση. Ωστόσο, η παραχώρηση εγείρει σοβαρά ερωτήματα για το τίμημα της ιδιωτικοποίησης, ποιος πραγματικά θα ωφεληθεί και ποιος θα πληρώσει τον λογαριασμό;
Και σε αυτό το πλαίσιο, γίνεται όλο και πιο εμφανής ο κίνδυνος η Εγνατία να μετατραπεί σε έναν δρόμο που οι πολίτες της περιφέρειάς μας δεν θα μπορούν πια να χρησιμοποιούν εύκολα για τις καθημερινές τους ανάγκες, καθώς το κόστος των διοδίων θα αυξάνεται συνεχώς. Ενώ, αντίθετα, θα γεμίζει ολοένα και περισσότερο με βαρέα οχήματα και διεθνείς μεταφορές που θα εκμεταλλεύονται τον άξονα για εμπορικούς σκοπούς.
Η ανάγκη αυστηρού και αδιάλειπτου ελέγχου είναι πλέον επιτακτική. Διαφορετικά, η Εγνατία κινδυνεύει να μετατραπεί από δημόσιο αγαθό σε εργαλείο κερδοφορίας, με το κοινωνικό όφελος να υποχωρεί στο περιθώριο.
Ακούει κανείς;;;
Κώστας Ζαγναφέρης
Πρώην Αντιπεριφερειάρχης Ξάνθης
Δεν ξέρω εσείς τι άποψη έχετε για τα συντρόφια, αλλά εγώ από ένα σημείο και μετά άρχισα να τους λυπάμαι. Μου προκαλούν μόνο οίκτο.
Την περίοδο του εμφυλίου κοροϊδεύουν τούς συντρόφους τους για δήθεν βοήθεια από ΣΤΑΛΙΝ….. ενώ άλλα τους έλεγε ο απεσταλμένος σύντροφος- πράκτορας ΠΟΠΩΦ.
Στα χρόνια της μεταπολίτευσης στρατολογούν παιδάκια στην ΚΝΕ τρέφοντας τα με ψεύτικες ελπίδες και παραμύθια ότι κάπου στην ΜΟΣΧΑ υπάρχουν σύντροφοι που αγωνιούν και σκέπτονται πως θα τους απαλλάξουν από τον καπιταλιστικό ζυγό.
Επί πενήντα χρόνια το μόνο που κάνουν είναι να δημιουργούν προβλήματα στην λειτουργία της δημοκρατίας ενώ συγχρόνως προσπαθούν να ματαιώσουν κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού της χώρας. Προς απογοήτευση τους ο τόπος προχωρά επιβιώνει και έρχονται μεγάλες περίοδοι ευημερίας.
Βρισκόμαστε στα 2015 τον πιο δύσκολο χρόνο της μεταπολίτευσης.
Ονειρεύονται πως ήρθε ο καιρός να αρπάξουν την ευκαιρία και η ΕΛΛΑΔΑ να δεθεί στο άρμα ΠΟΥΤΙΝ.
Η παρέα Λαφαζάνη (Ήσυχος, Βαλαβάνη) επισκέπτεται γονυπετής τους ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΥΣ στην ΜΟΣΧΑ για βοήθεια…. οι οποίοι όμως τούς αντιμετωπίζουν ως ανέκδοτο.
Σήμερα έρχεται το βλαστάρι της ΚΝΕ, ο άχαστος πρωθυπουργός, και τους αδειάζει σαν κάδο απορριμμάτων. Τους αποκαλεί…. “ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΚΑΡΙΚΑΤΟΥΡΕΣ ”
Μόνο οίκτος….
Σταύρος Βλαχόπουλος
Εκδότης
Μπορεί να πέρασαν σχεδόν έντεκα μήνες από τον περασμένο Δεκέμβριο, όταν ανακοινώθηκε με τυμπανοκρουσίες ότι θα παραδοθεί η μελέτη για το νέο Μουσικό Σχολείο Ξάνθης, ωστόσο μέχρι σήμερα δεν έχει φανεί τίποτα. Ούτε μελέτη, ούτε σχέδιο, ούτε σαφές χρονοδιάγραμμα. Μόνο δηλώσεις, φωτογραφίες και υποσχέσεις – τα γνωστά «παραμύθια της Χαλιμάς» (;) που έχουμε συνηθίσει να ακούμε κάθε φορά που πρόκειται για ένα σημαντικό έργο που αφορά τα παιδιά της περιοχής μας και το μέλλον τους.
Οι μαθητές και οι μαθήτριες του Μουσικού Σχολείου συνεχίζουν να στοιβάζονται καθημερινά σε μικρές, ακατάλληλες αίθουσες, σε ένα παλιό κτίριο που εδώ και χρόνια ίσως έχει ξεπεράσει τα όριά του. Οι συνθήκες εκπαίδευσης απέχουν πολύ από το ιδανικό – στενοί χώροι, ελλιπής ηχομόνωση, απουσία κατάλληλων αιθουσών για ορχήστρες και πρόβες, στοιχεία που δείχνουν έναν γενικότερο αέρα εγκατάλειψης.
Το πιο ανησυχητικό, όμως, είναι πως κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά αν το κτίριο αυτό διαθέτει την απαραίτητη αντισεισμική προστασία. Σε μια περιοχή όπου τελευταία παρατηρήθηκε σεισμική δραστηριότητα, η αδιαφορία του κράτους για την ασφάλεια δεκάδων παιδιών και εκπαιδευτικών είναι τουλάχιστον ανεύθυνη. Και το αναφέρουμε αυτό γιατί δεν είδαμε κάποια υπηρεσία να πραγματοποιεί ελέγχους στις κτιριακές εγκαταστάσεις μετά τον σεισμό.
Η Ξάνθη δικαιούται ένα σύγχρονο, λειτουργικό και ασφαλές Μουσικό Σχολείο. Οι νέοι της πόλης έχουν αποδείξει επανειλημμένα το ταλέντο και τη διάθεσή τους να διαπρέψουν στη μουσική αλλά και να ανεβάζουν την Ξάνθη ψηλά κάθε χρόνο με τη διοργάνωση του Μουσικού Φεστιβάλ «Ξάνθη Πόλις Ονείρων Μουσικών Σχολείων». Το ελάχιστο που οφείλουν οι αρμόδιοι είναι να τους παρέχουν τις κατάλληλες συνθήκες για να το κάνουν.
Ώρα, λοιπόν, να σταματήσουν οι εξαγγελίες και τα ευχολόγια. Η κοινωνία της Ξάνθης δεν χρειάζεται άλλες υποσχέσεις· χρειάζεται έργα. Γιατί τα παιδιά δεν μπορούν να περιμένουν άλλο μέσα σε ένα παλιό κτίριο, ενώ το «νέο Μουσικό Σχολείο» παραμένει ακόμα μια ιστορία χωρίς τέλος.