Γράφει ο Σταύρος Βλαχόπουλος
Γνωρίζω πως από την μια ημέρα στην άλλη είναι δυνατό να κατασκευαστεί ένα σχολείο αφού εκτός από την μελέτη χρειάζεται να βρεθεί το μέρος και τα χρήματα.
Μέχρι σήμερα ακούσαμε υποσχέσεις πολλές, είδαμε να βγαίνουν φωτογραφίες με λεζάντες για επίσπευση των διαδικασιών για εξεύρεση χρηματοδοτήσεων και όμως τα παιδιά μας στοιβάζονται μέσα σε μικρές αίθουσες ακατάλληλες από κάθε άποψη για να στεγάσουν το μεγαλείο ένας μουσικού σχολείου ή ενός εκπαιδευτήριου αν προτιμάτε.
Είναι απορίας άξιο το γεγονός ότι εδώ και αρκετά χρόνια γίνεται συζήτηση, υπάρχουν κινητοποιήσεις, συνεντεύξεις, συζητήσεις και όμως παρά το γεγονός ότι το Μουσικό Σχολείο Ξάνθης διαπρέπει σε κάθε διοργάνωση, το νέο κτίριο μένει μόνο στα λόγια.
Ρωτάμε σήμερα ευθέως, τόσο τον Βουλευτή Ξάνθης Σπ. Τσιλιγγίρη όσο και τον Περιφερειάρχη Χρ. Τοψίδη, με όλη την καλή διάθεση να μας πούνε αν θα έστελναν τα παιδιά τους να στοιβαχθούν μέσα σε τόσο μικρές αίθουσες ενός κτιρίου το οποίο δεν έχει καμία προδιαγραφή για σχολείο και πάνω από όλα δεν έχει ούτε τον απαραίτητο χώρο να προσφέρει στέγη στα παιδιά τις ημέρες που βρέχει, κάνει κρύο με αποτέλεσμα αυτά να σιτίζονται στην αυλή έξω και να τρώνε όρθια τα γεύματά τους.
Συγνώμη κύριοι αν δεν είμαι αρεστός με αυτά που σήμερα γράφω, όμως θεωρώ ότι το θέμα έχει κουράσει γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικούς, και είμαι αναγκασμένος να ασχοληθώ τόσο ως γονέας μαθήτριας που φοιτά εκεί όσο και ως εκδότης εφημερίδας που κουράστηκα τόσα χρόνια να ακούω λόγια χωρίς να βλέπω έργο.
Πρέπει τόσο ο Περιφερειάρχης όσο και ο Κυβερνητικός Βουλευτής να πιέσουν σε βαθμό κακουργήματος για να τελειώσει αυτή η υπόθεση μέσα στα επόμενα δύο χρόνια… Δεν είναι δυνατόν γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικοί να είναι έρμαια της ολιγωρίας και της αργοπορίας των Αθηνών.
Fonitisxanthis.gr