Δεν είναι ημέρα αργίας. Είναι ημέρα μνήμης, τιμής και δόξας για την Ελλάδα του τότε που δυστυχώς τα τελευταία χρόνια κάποιοι φροντίζουν να χάσει την έννοια της
Γράφει ο Σταύρος Βλαχόπουλος
Η 28η Οκτωβρίου, αυτή η ημερομηνία με το βάρος της ιστορίας να την διαπερνά, δυστυχώς για πολλούς νέους σήμερα μοιάζει απλώς με μια σχολική αργία. Η λέξη «ΟΧΙ» γίνεται μια στείρα αναφορά στο βιβλίο, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος μια ακόμα θολή σελίδα που ξεφυλλίζεται βιαστικά, και η ελευθερία αντιμετωπίζεται σαν κάτι που υπήρξε πάντα εκεί, χωρίς κόστος και χωρίς αγώνες. Η άγνοια αυτή δεν εμφανίστηκε τυχαία. Χτίστηκε μέσα σε χρόνια όπου αφεθήκαμε να πιστεύουμε πως η μνήμη λειτουργεί αυτόματα.
Η πολιτική έχει σοβαρή ευθύνη γι’ αυτό το ξεθώριασμα της εθνικής συνείδησης. Οι ηγεσίες εστίασαν στις εντυπώσεις και όχι στο περιεχόμενο. Οι σχολικές γιορτές έγιναν μια τυπική αγγαρεία, οι δάσκαλοι συχνά αφοπλισμένοι από έναν υπερφορτωμένο και αποστειρωμένο τρόπο διδασκαλίας. Η ιστορία παρουσιάζεται σαν ένα σωρό από χρονολογίες και όχι σαν μια ζωντανή απόδειξη των αξιών μας. Έτσι οι νέοι δεν βλέπουν τη σχέση της επετείου με τη δική τους ζωή και τις δικές τους μάχες για αξιοπρέπεια, δικαιώματα και ειρήνη.
Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και το θέαμα των μαθητικών παρελάσεων. Εκεί όπου, αντί για υπερηφάνεια και συνείδηση, συχνά βλέπουμε παιδιά να περπατούν χωρίς ρυθμό, χωρίς συγκέντρωση, σαν να βρίσκονται σε χαλαρό περίπατο στον πεζόδρομο. Η παρέλαση έχει χάσει για πολλούς το νόημά της και μοιάζει με ακόμα μια αγγαρεία που πρέπει απλώς να βγει η υποχρέωση. Όταν η τελετή τιμής μετατρέπεται σε κάτι μηχανικό, τότε σβήνει και το μήνυμα πίσω της.
Οι νέοι δεν φταίνε γι’ αυτό. Δεν μπορούν να σεβαστούν κάτι που κανείς δεν τους δίδαξε ουσιαστικά. Η λύση δεν βρίσκεται στην αυστηρότητα, ούτε στην κριτική από τον καναπέ, μα σε μια νέα προσέγγιση της ιστορίας: με συναίσθημα, με παραδείγματα, με διάλογο. Να δείξουμε στα παιδιά πως η 28η Οκτωβρίου αφορά το θάρρος να λες «όχι» στο άδικο. Αφορά τον άνθρωπο που σηκώνεται όρθιος απέναντι στον φόβο.
Η μνήμη δεν είναι πολυτέλεια ούτε φολκλόρ. Είναι πυξίδα για το μέλλον μας. Αν θέλουμε οι νέοι να νιώθουν υπερηφάνεια στις παρελάσεις και να κατανοούν πραγματικά τι τιμούμε, πρέπει πρώτα να τους δώσουμε λόγο να το πιστέψουν. Γιατί η ιστορία μας δεν πρέπει απλώς να μαθαίνεται. Χρειάζεται να βιώνεται.
Η 28η Οκτωβρίου δεν είναι απλώς μια «αργία». Στις 3:00 τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 — όπως λένε τα ιστορικά αρχεία — ο Ιταλός πρέσβης παρέδωσε το τελεσίγραφο και ο Μεταξάς απάντησε με το «Όχι». Εκείνη η έναρξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου άλλαξε το ρου της ιστορίας μας. Η σημερινή μας άγνοια γι’ αυτό το «Όχι», για τον πόλεμο που ακολούθησε, για τις παρελάσεις που σκοπό έχουν να θυμίζουν, αποδεικνύει πως χάσαμε το ζωντανό νήμα που συνδέει το χθες με το τώρα.
Fonitisxanthis.gr
