Στέργιος Γιαλάογλου
Νομικός
Στην πολιτική μπορεί να εκλέγεσαι επί δεκαετίες και να μην σε γνωρίζει κανείς, και άλλες φορές μπορεί να συμβεί κάτι στην πολιτική σου διαδρομή που να σε χαρακτηρίζει για ολόκληρη την ζωή σου. Μια στραβή στην βάρδια σου, όπως είπε κάποτε κυνικά η Περιφερειάρχης Αττικής.
Όμως τα προσόντα που θα έπρεπε να σε χαρακτηρίζουν θα έπρεπε να ήταν η ευθιξία, η εντιμότητα και η ακεραιότητα του χαρακτήρα που θα σου επέτρεπε να μην αφήσεις ποτέ το όνομα σου να ταυτιστεί με κάτι που θα ακύρωνε ολόκληρη την σταδιοδρομία σου.
Ο Υπουργός Μεταφορών την εποχή του τραγικού ατυχήματος στα Τέμπη, θα ήθελα να είχε παραιτηθεί αφενός, τόσο από Υπουργός, όσο και από βουλευτής. Θα ήθελα να έθετε τον εαυτό του στην διάθεση των δικαστικών αρχών για να διερευνηθεί στο ακέραιο η δική του ευθύνη. Θα ήθελα, αν δεν παραιτούνταν από βουλευτής, τουλάχιστον να ζητούσε ο ίδιος την άρση της ασυλίας του, όπως έκανε σε ανάλογη περίπτωση ο Ανδρέας Λοβέρδος στην υπόθεση ΝΟΒΑΡΤΙΣ. Όταν ταυτίζεται το όνομα σου με ένα τόσο τραγικό ατύχημα που οδήγησε στον θάνατο 57 άτομα, δεν σκέφτεσαι να περάσει η μπόρα όσο γίνεται γρηγορότερα, δεν εύχεσαι να μείνεις αόρατος από το οπτικό πεδίο όσων επιλαμβάνονται για να αποδώσουν δικαιοσύνη και να εντοπίσουν υπεύθυνους.
Το γεγονός ότι κάποιοι ασυνείδητοι υπάλληλοι, δεν έπραξαν σωστά την δουλειά τους, δεν απαλλάσσει εσένα ως επικεφαλής τους, από ευθύνες. Το είδος των ευθυνών σου πρέπει να διερευνηθεί, ούτως ώστε να επέλθει η απόλυτη κάθαρση. Το όνομα σου όσο διάσημο και αν είναι, δεν μπορεί να ταυτίζεται με την κακή την διεφθαρμένη μορφή της εξουσίας που συσκοτίζει, που συγκαλύπτει, που αποπροσανατολίζει.
Ήθελα να μην ασχοληθείς ξανά με την πολιτική όσα χρόνια και να περάσουν, για να αποδείξεις ότι συναισθάνεσαι το μέγεθος του πόνου που πολλαπλασιάζεται 57 φορές περισσότερο από το συνηθισμένο, όσο συνηθισμένος μπορεί να χαρακτηριστεί ο πόνος από την απώλεια ενός δικού σου ανθρώπου.
Όλη αυτή η διάχυτη αγανάκτηση, η διαμαρτυρία, η οργή, η ισοπεδωτική απαξίωση θεσμών και προσώπων, δικαιολογιέται από αυτήν ακριβώς την προσπάθεια να αναζητηθούν ευθύνες μακριά από τον πλέον αρμόδιο, τον επί κεφαλής Υπουργό των οποίων εγκληματικά επίορκων υπαλλήλων, που ακυρώνει ίσως και την οποία φιλότιμη προσπάθεια της Δικαιοσύνης να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, έστω κι αν ολοκληρώσει την προσπάθεια δικαστικής έρευνας σε ένα μόλις χρόνο, όταν στο Μάτι χρειάστηκαν πέντε χρόνια.
Γιατί δεν είναι δυνατόν να ηγείσαι ενός Υπουργείου και δεν μπορείς επί επτά χρόνια να ολοκληρώσεις ένα δημόσιο έργο που θα βελτιώσει την ζωή και την ασφάλεια των πολιτών, αυτών που σου έστειλαν σε αυτή την θέση και σε έταξαν να μετακινείσαι με λιμουζίνες και με αεροπλάνα πρώτης θέσης.
Δεν μπορείς να συντηρείς ένα σύστημα παρωχημένο συντήρησης της ανικανότητας, του ρουσφετιού, του αρρώστου συνδικαλισμού που συντηρεί εξουσίες σε βάρος της αξιοκρατίας. Κάθεσαι σπίτι σου και πενθείς. Γιατί πολύ απλά κάποτε σε αυτόν τον τόπο πρέπει να φθάνει το μαχαίρι στο κόκκαλο όχι ως μεταφορική φιλολογική διατύπωση, αλλά ως κυριολεξία.
Κώστας Ζαγναφέρης
Πρώην Αντιπεριφερειάρχης Ξάνθης
ΣΑΝ ΝΑ ΗΤΑΝ ΧΘΕΣ…..
Σαν σήμερα 28/ 02/2002 ήταν η τελευταία μέρα κυκλοφορίας της δραχμής. Από 01/03/2002 γινόταν (για ανταλλαγή) δεκτή μόνο στην τράπεζα της Ελλάδος. Φανταστείτε ένα παιδί που σήμερα κλείνει τα είκοσι δυο χρόνια δεν την γνώρισε ποτέ. Αναρωτιούνται τι είναι αυτό, όπως αντίστοιχα ρωτούσαμε εμείς για την οκά. Πόση χαρά νιώθαμε για τις πρώτες δραχμές που κερδίσαμε. Αν και το πρώτο μεροκάματο προερχόταν από τα κάλαντα. Πόσες αναμνήσεις και νοσταλγία μόλις την αντικρίζουμε. Πάντως για τους λάτρεις της μετά τα συνταρακτικά γεγονότα που ακολούθησαν την τελευταία δεκαετία ένα είναι σίγουρο….. Ευτυχώς που ηττήθηκε σύντροφοι (και ήρθε το ευρώ) παραφράζοντας τον Μισσιο.
Στην επιλογή του ευρώ συνέβαλε και προσπάθησε μέρος του πολιτικού συστήματος. Οι αρνητές των πάντων όπως και σήμερα ήταν απέναντι. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στον Κων. Μητσοτάκη λόγω υπογραφής της συνθήκης του ΜΑΣΤΡΙΧ, πρόδρομος ευρώ, και φυσικά στον Κώστα Σημίτη. Με το ευρώ γίναμε ουσιαστικά ισότιμοι πολίτες των Ευρωπαίων.
Την περίοδο της κρίσης υπήρχε ένας εσμός ψεκασμένων με επικεφαλής πολιτικούς καιροσκόπους που θεωρούσαν το ευρώ αιτία της κρίσης.
Ευτυχώς για την χώρα η ύπαρξη του ευρώ, η συμμετοχή μας στο κεντρικό νομισματικό σύστημα της ΕΕ, μαζί με μια χούφτα πολιτικών Ελλήνων και μη ήταν οι παράγοντες που έσωσαν την παρτίδα και την ΠΑΤΡΙΔΑ.
Ένα άλλο πολιτικό γεγονός, σταθμός για την χώρα, για το οποίο ποτέ δεν εξηγήθηκαν επαρκώς τα οφέλη του στους αδαείς ώστε να αποφευχθούν μελλοντικές ανορθογραφίες.
Υ.Γ.: Προς νοσταλγούς της. Επειδή χρησιμοποιούν την ισοτιμία 1 ευρώ = 340.75 πρέπει να γνωρίζουν με τη εξέλιξη της ελληνικής οικονομίας σήμερα η ισοτιμία θα ήταν 1 ευρώ = 2000 δρχ. με συντηρητικές προβλέψεις.
Οι κυκλοφορούσες διάφορες τιμές προϊόντων προ και μετά ευρώ (χρησιμοποιώντας την ισοτιμία 340,75) είναι από άγνοια ή από προπαγάνδα εκ του πονηρού.
Χριστόδουλος Τοψίδης
Περιφερειάρχης ΑΜΘ
Είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύω πολύ στην γυναικεία επιχειρηματικότητα και χαίρομαι όταν έχω επαφές με φορείς που την στηρίζουν και την υποστηρίζουν, όπως είναι ο Σύνδεσμος Γυναικών Επιχειρηματιών Ελλάδος (ΣΕΓΕ).
Είχα την ευκαιρία μια εμπεριστατωμένης ενημέρωσης από την πρόεδρο του κ. Λίνα Τσαταλμπάση και μαζί με συνεργάτιδες από την ΠΑΜΘ καταγράψαμε σημαντικά στοιχεία.
Στη μεγάλη εικόνα, βέβαια, η στήριξη της επιχειρηματικότητας, στο πλαίσιο των δυνατοτήτων μας, αποτελεί σημαντική προτεραιότητα της διοίκησής μας.
Γιάννης Τσάπαλης
Αντιδήμαρχος Πολιτικής Προστασίας Δήμου Ξάνθης
Για όσους γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε και συνεχίζουμε να ζούμε στην Ξάνθη, το περιαστικό Άλσος είναι μόνο αναμνήσεις και εικόνες από αυτά τα χρόνια. Σήμερα το πρωί, μετά από καταγγελία που έγινε στην Πολιτική Προστασία, άμεσα μετέβην στο σημείο που μας υπέδειξαν και σε συνεργασία με την Υπηρεσία καθαριότητας του Δήμου Ξάνθης, καθαρίσαμε την περιοχή από λάστιχα που κάποιοι είχαν απορρίψει εντός του Άλσους. Για τον Δήμαρχο Ξάνθης Κο ΚΟΝΤΟ Ευστράτιο και για εμένα προσωπικά, η προστασία των συμπολιτών μας καθώς και η θωράκιση του περιαστικού Άλσους, είναι στις προτεραιότητες μας.
