Ηλίας Ασκαρίδης
Πρόεδρος Κέντρου Πολιτισμού
Στην τελική ευθεία για την οριστικοποίηση του προγράμματος των χριστουγεννιάτικων και πρωτοχρονιάτικων εκδηλώσεων στον Δήμο Ξάνθης βρίσκεται το Κέντρο Πολιτισμού. Η έναρξη των εορταστικών εκδηλώσεων θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 9 Δεκεμβρίου με την φωταγώγηση του χριστουγεννιάτικου δέντρου στην Σταυρούπολη και την Κυριακή 10 Δεκεμβρίου θα ακολουθήσει η φωταγώγηση του χριστουγεννιάτικου δέντρου στην κεντρική πλατεία της Ξάνθης, όπου θα συνοδεύεται με ένα πλούσιο και αναβαθμισμένο show, συγκριτικά με πέρυσι και με συναυλία καλλιτέχνη, το όνομα του οποίου αναμένεται εντός των επόμενων ημερών να οριστικοποιηθεί η συμμετοχή του. Της φωταγώγησης του δέντρου θα προηγηθεί η χριστουγεννιάτικη παρέλαση, που θα πραγματοποιηθεί φέτος για δεύτερη φορά, μετά την μεγάλη επιτυχία που σημείωσε πέρυσι, με σημείο εκκίνησης την πλατεία Ελευθερίας και την συμμετοχή μαθητών από τα σχολεία της πόλης, της Σχολής Χορού και της Φιλαρμονικής του Δήμου Ξάνθης, συνοδεία δύο αρμάτων, το άρμα του Αι- Βασίλη και την άμαξα της Σταχτοπούτας.
Τσιτιρίδης Γιώργος
Δήμαρχος Αβδήρων
Όταν ένας δήμαρχος, υπόσχεται ότι τα 40 χωριά του δήμου μας, θα έχουν αποχέτευση και βιολογικό, αυτά δεν τα πιστεύει κανένας και για αυτό καταψηφίστηκαν και καταψηφίστηκαν με μεγάλη διαφορά. Εμείς, αυτά που λέγαμε και υποσχόμασταν, ήταν κοστολογημένα και τα λέγαμε, γιατί μπορούμε να βρούμε την χρηματοδότηση. Δεν υποσχόμαστε τα πάντα. «Δεν μπορεί να υπάρχει συνεργασία με ανθρώπους που έταξαν τα πάντα στους πάντες» Και νομίζω πώς με αυτές τις ιδέες, τις οποίες είχαν προεκλογικά, δεν μπορεί να υπάρξει συνεργασία, γιατί είναι προς την άλλη κατεύθυνση της λογικής και λόγω των υποσχέσεων που είναι αδύνατο να υλοποιηθούν. Όταν τα τελευταία 3 χρόνια δεν κατέβασαν ούτε τεχνικό πρόγραμμα, υπήρξαν χρονιές που ψηφίζαμε προϋπολογισμό και Τεχνικό Πρόγραμμα και η αντιπολίτευση δεν κατέβαζε ούτε μία πρόταση, ένα βασικό πλαίσιο σε έργα που είναι απαραίτητα και ξαφνικά προεκλογικά υποσχόταν τα πάντα. Ο κόσμος πλέον έχει την εμπειρία να κρίνει και το έργο που έχει γίνει, και τους ανθρώπους οι οποίο είναι υποψήφιοι και αν μπορούνε αυτά που ακούνε κατά διαστήματα, να υλοποιηθούν.
Κώστας Ζαγναφέρης
Πρώην Αντιπεριφερειάρχης Ξάνθης
ΣΗΜΕΡΑ…
Το έχω γράψει πολλές φορές ότι ιστορία που γράφεται και έχει γίνει κτήμα των καφενόβιων και μη Ελλήνων είναι στρατευμένη και έχει ένα σκοπό. Με επιστημονική διαστρέβλωση να επιβάλει ως επικρατούσες απόψεις, που σκοπό έχουν την δήθεν ηθική δικαίωση αριστερών αφηγημάτων. Σκοπός το όνειρο αποδόμησης κάθε στοιχείου της αστικής δημοκρατίας. Παραθέτω γεγονότα με αριθμούς που δεν αποδέχονται αμφισβήτηση. ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΛΕΜΕ.
Σήμερα όλοι μιλάνε για Παλαιστίνιους πρόσφυγες, κανείς όμως για τους Εβραίους πρόσφυγες. Το 1948 με την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, οι Εβραίοι που εκδιώχθηκαν από τα Αραβικά Κράτη ήταν 850 χιλ. περίπου, ενώ οι Άραβες πρόσφυγες της Παλαιστίνης 700 χιλ. περίπου. Δεδομένου ότι οι Εβραίοι ασχολούνταν με το εμπόριο και αποτελούσαν την άρχουσα τάξη των Αραβικών Κρατών, άφησαν τεράστιες ακίνητες περιουσίες, αλλά και κινητές δεδομένου ότι όλες οι καταθέσεις τους στις τράπεζες κατασχέθηκαν. Επίσης δεν τους επετράπη να πάρουν τίποτα μαζί τους εκτός από τα ρούχα που φορούσαν. Γυναίκες και κοπέλες βιάστηκαν και δολοφονήθηκαν. Εκτός από ένα μικρό ποσοστό που κατέληξε κυρίως στη Γαλλία και τις ΗΠΑ, σχεδόν το 90% των προσφύγων κατέληξε στα εδάφη του νεοσύστατου κράτους του Ισραήλ. Τα αραβικά κράτη όχι μόνο δεν δέχτηκαν καθόλου πρόσφυγες από την Παλαιστίνη ώστε να κατοικήσουν στα σπίτια των εκδιωχθέντων Εβραίων (απεναντίας τα οικειοποιήθηκαν ορισμένοι μόνο της άρχουσας τάξης) αλλά δεν αναγνώρισαν ούτε το κράτος του Ισραήλ, ούτε και των Παλαιστινίων. Μετά τον νικηφόρο πόλεμο και την ίδρυση του Ισραήλ (1948), η Αίγυπτος κατέλαβε τη λωρίδα της Γάζας και η Ιορδανία τη δυτική όχθη του Ιορδάνη, για να τα χάσουν από το Ισραήλ στον πόλεμο των 6 ημερών το 1967. Ενώ ο πληθυσμός του Ισραήλ το 1948 ήταν μόλις 800 χιλ. (σύνορα προ του 1967), σήμερα είναι περίπου 9,5 εκ. από τα οποία τα 6,7 εκ. είναι Εβραίοι, τα 1,9 εκ. Μουσουλμάνοι Άραβες ενώ υπάρχουν σημαντικές μειονότητες Χριστιανών Αράβων και Ευρωπαίων (180 χιλ.), Αρμενίων, Δρούζων (145 χιλ.), Αρραμαίων, Τσιγγάνων κλπ. Όλοι έχουν Ισραηλινή υπηκοότητα και διαβατήρια, ενώ η στράτευσή τους δεν είναι υποχρεωτική (μόνο όποιος θέλει υπηρετεί στον Ισραηλινό Στρατό). Σε αντίθεση η στράτευση όλων των Εβραίων (Άνδρες 36 μήνες και Γυναίκες 24 μήνες) είναι υποχρεωτική. Υπάρχουν Αραβικές αθλητικές ομάδες (ή που έχουν ιδρυθεί από Άραβες) και στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ. Στις ομάδες αυτές οι παίκτες προέρχονται και από τους Εβραίους και από τους Άραβες. Στη βασική ενδεκάδα της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου του Ισραήλ, δύο παίκτες είναι στην καταγωγή Άραβες. Στην Ισραηλινή βουλή (Knesset) από τους 120 βουλευτές οι 15 είναι Άραβες. Η πικρή αλήθεια είναι ότι οι Άραβες (και ειδικά οι γυναίκες) έχουν ως πολίτες του Ισραήλ δικαιώματα που δεν θα είχαν σε καμμία άλλη Αραβική χώρα.
