Γράφει ο Ανδρέας Μουμτζάκης
<<Κάποτε χαρίσανε σε δύο αδέρφια ένα άλογο πόνυ και μια σφυρίχτρα… O αδελφός που του χαρίσανε τη σφυρίχτρα ήταν τόσο χαρούμενος με αυτό το τόσο μικρό δώρο, που έτρεχε και έπαιζε κατενθουσιασμένος, ο άλλος αδελφός θύμωσε… και ζήλεψε τόσο πολύ… που δεν μπορούσε να καταλάβει πως ο αδελφός του ήταν τόσο χαρούμενος με ένα τόσο δα μικρό δώρο, ενώ αυτός που του χάρισαν ένα πόνυ δεν ήταν>>.
Η ζήλια κατοικεί συνήθως σε εκείνα τα άτομα που δεν μπορούν να δεχτούν την ευτυχία των άλλων, δεν μπορούν να δεχτούν κάτι θετικό που έχει ο άλλος, κάτι πνευματικά ανώτερο, η κάτι αξιοθαύμαστο που έχει πετύχει κάποιος.
Ο φθόνος είναι συντετριμμένος θαυμασμός λένε οι φιλόσοφοι.
Η ζήλια σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να δημιουργήσει μια κινητήριο δύναμη που οδηγεί τους ανθρώπους να εργαστούν, και να αποκτήσουν κάτι ανάλογο, ή ακόμη καλύτερο από ένα άλλο άτομο που πλεονεκτεί η υπερέχει, ωστόσο!! Εάν γίνει ζηλοφθονία! Είναι μίσος και θυμός που αισθάνεται κάποιος για τα ψυχικά, και πνευματικά προτερήματα, ή τα υλικά αγαθά, ή σωματικά πλεονεκτήματα και προσόντα που έχει ο άλλος.
Αυτό αφορά φυσικά και τα δύο φύλα.
Εδώ μπορούμε να πούμε ότι ένας καλός χαρακτήρας, ήπιος, και μετρημένος, μπορεί να νιώθει ικανοποιημένος και σε συνθήκες με η χωρίς πολλά υλικά αγαθά!! Ενώ ένας χαρακτήρας ζηλόφθονος, και γεμάτος απωθημένα δεν θα είναι καθόλου ικανοποιημένος, ακόμη και εάν κολυμπάει μέσα στα πλούτη.
Η ζήλια στην σχέση δημιουργεί έναν φόβο, να μην χάσουμε το αγαπημένο μας πρόσωπο, ή, η αμφιβολία ότι μπορεί να δώσει σε ένα άλλο πρόσωπο αυτό που θέλουμε να δώσει μόνο σε εμάς!! Όλο αυτό μας τοποθετεί σε μια σκηνή έντασης… πολλοί λένε ότι η ζήλια αυτή προέρχεται από την αγάπη προς τον εαυτό μας κύριος, και όχι από την αληθινή αγάπη για το άλλο άτομο, υπάρχει μια αμφιλεγόμενη άποψη!! Ότι σε μια καρδιά που αγαπάει… ή, η ζήλια θα σκοτώσει την αγάπη!! Ή ,η αγάπη θα σκοτώσει την ζήλια.
Από τα αρχαιότερα και πρωτόγονα συναισθήματα του ανθρώπου η ζήλια, και η ζηλοφθονία, υπάρχουν πολλά παραδείγματα που περιγράφονται σε όλους τους πολιτισμούς, όλους τους αιώνες, μια αιώνια ιστορία.. που θα την βιώνουν, και θα συνεχίσουν να την βιώνουν οι άνθρωποι.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα, σαν κωμωδία, με πρωταγωνιστή το πιο φιλάσθενο, τραγικό, και παράλληλα δημιουργικό πλάσμα επάνω στην Γη… τον άνθρωπο!!