Γράφει ο Αντγος ε.α.
Νικόλαος Φωτιάδης
Επίτιμος Υδκτής Δ΄ΣΣ
Εισαγωγή
Πέρασαν 73 χρόνια από τη εποχή που ο Ελληνικός Στρατός διέσωσε την Φλώρινα από την κατάληψή της από τους Κομμουνιστοσυμμορίτες του Μάρκου Βαφειάδη και του Νίκου Ζαχαριάδη.
Οι εφημερίδες της εποχής εκείνης έγραψαν ότι: «Η Ελλάς θα εστερείτο της Ελληνικής Μακεδονίας, διότι εγκαθιστώντες οι συμμορίται εκεί την πρωτεύουσαν του επιδιωκομένου ¨Κράτους ¨ των, θα υλοποιούντο αι αποφάσεις του Κ.Κ.Ε., αι οποίαι είχον ληφθεί 13 μόνον ημέρας (30-1-49) προ της επιθέσεώς των κατά της Φλωρίνης. Και όπως είναι γνωστόν η 5η Ολομέλεια του Κ.Κ.Ε. είχε ¨βγάλει εις το σφυρί¨ την Ελληνική Μακεδονία…..».
Επίκαιρη φέτος η ανάμνηση της σκληρής μάχης της Φλώρινας, μια και καθημερινό θέμα συζήτησης στην Ελλάδα και στα Σκόπια αποτελεί η ονομασία του Σλαβικού αυτού κατασκευάσματος του Τίτο (με την πίεση Ευρωπαίων και Αμερικανών).
Γεγονότα προ της μάχης
Οι Κομμουνιστοσυμμορίτες του ¨Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας ¨(Δ.Σ.Ε.), μετά την αποτυχία τους να εγκαταστήσουν την πρωτεύουσα του ¨Κράτους¨ τους στο Καρπενήσι και στη συνέχεια στην Κόνιτσα, έθεσαν σαν στόχο για τον σκοπό αυτό την ακριτική Φλώρινα. Ήταν η τελευταία τους ελπίδα για την συνέχιση της ύπαρξής τους και γι’ αυτό διέθεσαν όλες τους τις δυνάμεις ώστε να καταληφθεί η Φλώρινα.
Για να αντιληφθεί κανείς, το μέγεθος της ένοπλης δύναμης του Δ.Σ.Ε. , μεταξύ των οποίων καθ’ ομολογίαν του κομμουνιστή Α. Κέδρου ήταν και ¨πολυάριθμα στοιχεία Σλαβομακεδονικής καταγωγής¨ , αρκεί να αναφερθεί ότι οι νεκροί τους έφθασαν τους 702, οι τραυματίες τους 350 και οι αιχμάλωτοι τους 600.
Οι Συμμορίτες πριν επιτεθούν παρήλασαν ενώπιον του Νίκου Ζαχαριάδη στην θέση Αγία Τριάς, προς ενίσχυση του ηθικού τους και στις 22:45΄ της 11ης προς 12η Φεβρουαρίου άρχισαν να προσεγγίζουν την πόλη της Φλώρινας.
Διεξαγωγή της μάχης
Στις 02:55΄ της 12ης Φεβρουαρίου το Πυροβολικό (κατασκευής και χορήγησης Κομμουνιστικών χωρών), αρχίζει να βομβαρδίζει τις θέσεις άμυνας του Στρατού μας και στις 03:00΄ εξαπολύεται η επίθεση των συμμοριτών κατά των υψωμάτων 1641 και 1033, Οι επιθέσεις αυτές αποκρούονται επιτυχώς από τους αμυνομένους Έλληνες Στρατιώτες.
Οι επιθέσεις του Δ.Σ.Ε. συνεχίζονται μέχρι τις 06:00΄ δίχως επιτυχία και με βαρειές απώλειες. Περί την 07:00΄ ώρα ο Δ.Σ.Ε. κατέλαβε τα υψώματα 1641 και 1115 Γιούπκα και αιχμαλώτισε την ταγμένη στην περιοχή Πεδινή Πυροβολαρχία (η οποία δια αμέσων βολών των πυροβόλων διαμέλισε 34 συμμορίτες).
Στις 10:00΄ της 12ης Φεβρουαρίου ο Δ.Σ.Ε. με την υποστήριξη Πυροβολικού και Α/Τ όπλων κατέλαβε με έφοδο τα υψώματα 1033 και 1398 όπου αμύνονταν τμήματα του 502 Τάγματος Πεζικού, που είχαν σοβαρές απώλειες.
Ο Ελληνικός Στρατός στις 17:30΄ ανατρέπει με αντεπίθεση τους συμμορίτες σε όλα τα καταληφθέντα υψώματα πλην του υψώματος 1641.
Την επομένη ημέρα (13 Φεβρουαρίου) τα τμήματα του Ελληνικού Στρατού συνεχίζουν τις επιθέσεις για την ανακατάληψη του υψώματος 1641, το οποίο τελικά καταλαμβάνουν το πρωί της 14ης Φεβρουαρίου.
Συνεχίζεται η καταδίωξη των συμμοριτών και την επομένη ημέρα 15 Φεβρουαρίου με βαρύτατες απώλειες που είχαν σαν αποτέλεσμα τον αποδεκατισμό του Δ.Σ.Ε.
Συμμετέχουσες δυνάμεις
Εκ μέρους του Εθνικού Στρατού συμμετείχαν η XIη Μεραρχία Πεζικού υπό τον Υποστράτηγο Νικόλαο Παπαδόπουλο (Παππού) με τις 31, 21 και 22 Ταξιαρχίες και το 48 Τάγμα Εθνοφυλακής, το 104 Σύνταγμα Πυροβολικού και Πυροβολαρχία της 151 Μοίρας Μέσου Πυροβολικού καθώς και ένας Ουλαμός ΤΘ, ένας Λόχος Ορεινών Καταδρομών (ΛΟΚ), Λόχος Βαθμοφόρων και οι οργανικοί Λόχοι Μεταφορών.
Εκ μέρους των Συμμοριτών συμμετείχαν η Χη Μεραρχία με τις 14 και 103 Ταξιαρχίες, η XIη Μεραρχία με τις 18 και 107 Ταξιαρχίες, το Τάγμα Αρχηγείου Καϊμακτσαλάν, δύο Ίλες Ιππικού, η Σχολή Αξιωματικών του Αρχηγείου και δύο Διλοχίες σαμποτέρ καθώς και δύο Λόχοι κυνηγών αρμάτων. Επίσης 3 ½ Πυροβολαρχίες Ορειβατικού Πυροβολικού, Ουλαμός Α/Τ Πυροβολικού, Τάγμα τραυματιοφορέων και Τάγμα Μεταφορών-οχημάτων.
Απώλειες αντιπάλων
Ελληνικού Στρατού. Νεκροί Αξιωματικοί 4, Οπλίτες 40. Τραυματίες Αξιωματικοί 17, Οπλίτες 207, Αγνοούμενοι Αξιωματικοί 2, Οπλίτες 30.
Συμμοριτών. Νεκροί 702, τραυματίες 350 και 600 αιχμάλωτοι.
Συμπεράσματα
Μετά την μάχη της Φλώρινας, οι Κομμουνισταί Νικόλαος Ζαχαριάδης και Μάρκος Βαφειάδης έπεσαν στην δυσμένεια του Κόμματος. Αργότερα ο μεν Ζαχαριάδης αυτοκτόνησε στην Τασκένδη, ο δε εξόριστος Βαφειάδης επέστρεψε και επί ΠΑΣΟΚ μόλυνε με την παρουσία του το Κοινοβούλιο ως Βουλευτής!!!
