Όλοι οι άνθρωποι είμαστε περίεργα όντα, και αναπόφευκτα του μυαλού μας προϊόντα.
Κάθε μας συναίσθημα, κάθε μας σκέψη, κάθε μας έκφραση, κάθε μας λόγος, μας συνδέει με άλλους ανθρώπους, με ίδια βιώματα… ίδιες αντιλήψεις… ίδιες σκέψεις… ίδιες ανησυχίες… ίδιες καταστάσεις… όλοι είμαστε παραλλαγές σε διάφορους τομείς και καταστάσεις της ζωής.
Ο άνθρωπος έχει υπάρξει ο μεγαλύτερος μιμητής, προσανατολιζόταν πάντα και μέχρι σήμερα προς κάποια πρότυπα, αδιάφορα σε ποιο τομέα.
Όλοι και γεννιόμαστε και γινόμαστε.. γονίδια και βιώματα όλοι οι άνθρωποι.
Την ημέρα είμαστε όλοι στον ίδιο κόσμο… ίσως όλοι! Μα μόλις βραδιάζει ο καθένας χάνεται στον δικό του.
Κάθε γεγονός αλλάζει τον κάθε άνθρωπο, και αυτό το παρατηρείς συνήθως στο βλέμμα τούς, που είναι το άμεσο μονοπάτι για την ψυχή.
Τα μάτια δύσκολα ψεύδονται… προδίδουν κάθε πόνο… κάθε συναίσθημα… κάθε απώλεια που έχει περάσει από την ζωή μας, γι’ αυτό και τα κοινά βιώματα συνδέουν βαθιά τους ανθρώπους.
Επίσης οι περισσότεροι άνθρωποι έχουμε ένα πάθος… χωρίς πάθος η θρησκεία, η ιστορία, η τέχνη, η μουσική, η επιστήμη και πολλά άλλα δεν θα υπήρχαν.
Ακόμη και τις σκέψεις μας εάν αναλύσεις, θα διαπιστώσεις ότι πάντα είναι κατειλημμένες από το παρελθόν και από το μέλλον.
Εάν η ανθρωπότητα εξαφανιστεί τελικά για διάφορους λόγους, που πιστεύουν οι επιστήμονες, οι προφητείες, ελπίζω τουλάχιστον να μας βρουν αγκαλιασμένους όλους τους ανθρώπους σαν εκείνα τα υπέροχα απολιθώματα της Πομπηίας, εάν αναρωτιέστε ποιοι θα μας βρουν; Δεν γνωρίζω να απαντήσω… ίσως ο ύψιστος… ίσως οι εξωγήινοι… ότι πιστεύει ο καθένας.
